Σχήμα 1
Το χρώμα των λευκών κρασιών ξεκινάει από το λευκοπράσινο (αριστερά στο σχήμα 1) και καταλήγει στο κεχριμπαρί - καφεκίτρινο (δεξιά στο σχήμα 1).
Ανάλογα, λοιπόν, με τον τύπο του λευκού κρασιού που δοκιμάζουμε το χρώμα του προδίδει την ηλικία του. Ένα φρέσκο λευκό κρασί της τρέχουσας εσοδείας οφείλει να είναι λευκοπράσινο έως ανοικτό κίτρινο - για ορισμένες ειδικές περιπτώσεις ποικιλιών. Στην περίπτωση αυτή ένα κρασί της κατηγορίας αυτής με ένα πολύ όμορφο λευκοκίτρινο χρώμα είναι στα νιάτα του ενώ όσο πιο προς το κίτρινο είναι αυτό δηλώνει κρασί που έχει περάσει ο χρόνος από πάνω του ή έχει συντηρηθεί άσχημα και έχει αρχίσει να οξειδώνεται. Αντίθετα ένα λευκό κρασί παλαίωσης, το οποίο έχει ζυμωθεί και ωριμάσει σε δρύινα βαρέλια ξεκινάει χρωματικά από το κίτρινο και πάει μέχρι το τονισμένο χρυσαφί όσο περνάει ο χρόνος από πάνω του. Και στους δυο τύπους όμως το κεχριμπαρί δηλώνει πολύ προχωρημένη οξείδωση και άρα ένα κρασί κοντά στο τέλος της ζωής του.
Η Απόχρωση του κρασιού είναι ο χρωματισμός που εμφανίζεται όταν γύρουμε το ποτήρι υπό γωνία στην άκρη του μηνίσκου του κρασιού (Σχήμα 2). Και εδώ ισχύουν όσα και στο χρώμα. Σε ένα φρέσκο κρασί οι "ανταύγειες" πρέπει να είναι όσο πιο ανοικτές (λευκοπράσινες-λευκοκίτρινες). Σε ένα παλαιωμένο λευκό πρέπει να είναι πιο σκούρες αλλά όχι παραπάνω από το χρώμα του κρασιού.
Η Διαύγεια του κρασιού, στην εποχή μας, είναι πια ένα δευτερεύον χαρακτηριστικό. Ούτως η άλλως τα κρασιά που φέρονται στο εμπόριο συσκευασμένα, οφείλουν από τον νόμο να είναι διαυγή και σταθερά. Αν δεν είναι κρυστάλλινα διαυγή και ο οινοποιός δεν αναφέρει ότι το κρασί είναι αφιλτράριστο, τότε το κρασί έχει υποστεί κάποιο "ατύχημα". Το πόσο σοβαρό είναι το ατύχημα θα το ανακαλύψουμε στα επόμενα στάδια.
Το Ιξώδες ή αλλιώς το πόσο εύκολα ή δύσκολα ρέει το κρασί (κάτι αντίστοιχο με το πόσο πυκνό είναι) μπορούμε να το εκτιμήσουμε ανακινώντας το ποτήρι και παρατηρώντας την ταχύτητα της κίνησης αυτής αλλά και από τα λεγόμενα "δάκρυα" (Σχήμα 3) που είναι οι γραμμές που αφήνει το κρασί στο ποτήρι μετά την ανάδευση. Συνδέονται κύρια με τη ποσότητα της περιεχόμενης αλκοόλης αλλά και άλλων συστατικών του κρασιού. Στην Γαλλία είναι σύνηθες να λένε ότι η παρουσία δακρύων δεν σημαίνει πάντα ένα ποιοτικό κρασί αλλά η απουσία τις περισσότερες φορές δηλώνει ένα χαμηλής ποιότητας κρασί.